Dagboek van 'Saar' - Saar aan Huis

Mijn gids

Shamiza vertelt: “Ik was net naar het Zuiden van het land verhuisd toen ik gebeld werd door Saar aan Huis. De vraag was of ik in een naburige gemeente een cliënt, meneer J., ondersteuning kon bieden. Meneer J. had een tijd lang de volledige zorg voor zijn vrouw met dementie op zich genomen. Dit had de 87-jarige zó uitgeput dat hij was getroffen door een hartinfarct. Zijn vrouw was intussen opgenomen in een verpleeghuis, waar ze 24-uur per dag verzorgd werd.

Tijdens de eerste ontmoeting met meneer J. en zijn dochter bleek dat de afwezigheid van zijn echtgenote hem heel zwaar viel. Niet alleen miste hij haar gezelschap: het feit dat hij de zorg voor haar niet meer aankon voelde voor hem alsof hij haar in de steek had gelaten. In de eerste weken was vooral het aansterken belangrijk. Ik maakte dagelijks ontbijt en lunch.

Na enkele weken was meneer J. flink vooruitgegaan. Hij wilde naar buiten! We maakten wandelingetjes naar de kinderboerderij, raapten walnoten en we genoten van de dieren. Toen kwam de dag dat meneer J. voldoende was aangesterkt voor een bezoek aan zijn vrouw in het verpleeghuis. Gelukkig herkende mevrouw J. haar echtgenoot nog wel. Het verplegend personeel vertelde later dat ze het bezoek van haar man snel na zijn vertrek alweer vergeten was. Vanaf dat moment werd meneer J. erg geëmotioneerd van de wekelijkse bezoekjes aan het verpleeghuis. Als we naar huis reden, biggelden de tranen steevast over zijn wangen.

Om het verdriet wat te verzachten spraken we af om in het vervolg na een bezoek aan het verpleeghuis samen te lunchen of iets anders te doen dat voor welkome afleiding zorgde. Zo bezochten we allerlei dierbare plekken waar hij vroeger met zijn vrouw kwam.

Meneer J. was een fantastische gids, die over alle plekken die we bezochten kleurrijke verhalen wist te vertellen. Het bleek in die zomermaanden voor meneer J. een soort afscheidstournee. Want 23 september overleed meneer J. vredig in zijn slaap. Ik bewaar mooie, ontroerende herinneringen aan hem. En ik ben dankbaar dat ik dankzij hem mijn nieuwe woonomgeving goed heb leren kennen.”

Shamiza