Dagboek van ‘Saar’ Een sprankje licht: een verhaal over vriendschap en avontuur!’

Het was maandagmiddag twee uur toen ik de deur opende van het appartement van Mw. Reijnders op de 5e etage van een verzorgingshuis in L.

‘Hallo, goedemiddag!’ riep ik opgewekt.

Mevrouw schrok wakker in haar stoel.

‘O ben je er al, ik deed net even een dutje!’

Bij een vers kopje thee hadden we een gesprek over een overleden goede vriend van mevrouw R. Hij zou de maandag erop gecremeerd worden en mevrouw R. zou graag naar de afscheidsdienst gaan.

‘Wil jij me er dan heenrijden?’ vroeg ze, ‘Je bent mijn enige steun en toeverlaat!’

Natuurlijk wilde ik dat. En zo reden we een week later naar D., waar de dienst gehouden werd. Het afscheid was mooi en wat was mevrouw R. dankbaar dat ze erbij geweest was.

Weer een week later gingen we samen naar de opticien. Mevrouw R. zag de laatste tijd wat minder goed en vond het tijd voor nieuwe brillenglazen. Toen ik haar ophaalde stond ze al klaar met haar tas… helemaal gevuld met oude brillen in alle soorten, maten en kleuren van de regenboog. De opticien deed een heel nauwkeurige oogmeting, terwijl ik naar nieuwe monturen keek. Ik zag er twee waarvan ik dacht dat die haar heel goed zouden staan. De meting was klaar en ik liet mevrouw R. zien wat ik gevonden had. Ze vond ze allebei zo mooi, dat ze haar eerdere idee om nieuwe glazen in de oude brillen te laten plaatsen, meteen liet varen. Deze brillen maakten haar jaren jonger!

Afgelopen week was mevrouw R. jarig. Ze werd 75. Ik had gebakjes gehaald en haar verjaardagscadeau meegenomen. Het fotoboek van haar leven! Toen ze het cadeaupapier eraf haalde kwam er een schittering in haar ogen en een glimlach op haar gezicht. We hadden er samen maanden aan gewerkt: foto voor foto uitgezocht om zo haar hele leven van de wieg tot nu, in beeld te brengen. Hier en daar hadden we er teksten bijgeschreven, om er zeker van te zijn dat iets niet vergeten zou worden. We hebben het samen van begin tot eind doorgebladerd en er enorm van genoten. Toen we op de laatste bladzijde waren aangeland, pakte mevrouw R. mijn hand, bedankte me en zei: ‘Jij bent een sprankje licht in mijn leven’. Een mooier compliment had ze me niet kunnen geven.