‘Zorgen voor anderen zit ons duidelijk in de genen’

DEBORAH (52), DOCHTER VAN YVONNE (70), IS GETROUWD MET ANDRÉ (53) EN MOEDER VAN ZOON DESNY (27) EN DOCHTER ANGIE (23). DE VROUWEN WERKEN ALLE DRIE IN DE ZORG.
Deborah: “Mijn moeder Yvonne en ik werken bij
dezelfde mantelzorgorganisatie, Saar aan Huis. We ondersteunen ouderen met dementie, zodat zij langer thuis kunnen wonen. We maken hun huis op orde, maar drinken ook koffie met ze of gaan samen wandelen. Laatst gingen mijn moeder en ik met twee cliënten lunchen op een boot. Staan we op het dek naar het water te kijken, slaat een van de mannen, die een oogje op haar heeft, mijn moeder hartstochtelijk op de kont. Je kon ons ópvegen. Los van de lol is het vooral dankbaar werk. Als een cliënt over mijn hoofd aait en zegt: ‘Bedankt voor wat je allemaal voor me doet’, dan smelt ik. Dáár doe je het voor, al noemen Yvonne en ik het geen baan; het is werken met ons hart. Zorgen voor anderen is onze tweede natuur en zit duidelijk in de genen, want mijn dochter Angie is verzorgende in een verzorgingshuis. Zij is wel de enige van ons drieën met een zorgdiploma. Mijn moeder is kapster geweest en heeft jaren in een brasserie gewerkt. Ik heb die banen ook gehad en ben twee jaar geleden de mantelzorg ingegaan. Ik was toe aan iets nieuws, had geen zin om weer te gaan studeren en zag aan Angie, die altijd al riep dat de zorg iets voor mij was, hoe mooi het vak is.

Yvonne was net met pensioen. Maar toen zij mijn enthousiaste
verhalen aanhoorde, zei ze: ‘Kunnen ze niet nog iemand
gebruiken?’ Ze is nog heel jong en vief. Ha, als ik met haar op
vakantie ben denken ze dat ze mijn zus is. Een aantal cliënten die wij samen verzorgen is helder genoeg van geest om te weten dat wij familie zijn. Eén man noemt Yvonne gekscherend zijn schoonmoeder als ze bij hem binnenkomt:
‘Als ik je dochter veertig jaar eerder was tegengekomen,
had ik haar getrouwd.’ Een ander gaf mij een bloemetje en had
er ook een voor mijn moeder meegenomen. Angie heeft een
tijdje als oproepkracht bij dezelfde mantelzorgorganisatie
gewerkt. Zij heeft nu een vaste baan bij een verzorgingshuis
voor ouderen, maar we sparren nog geregeld. Dan app ik haar:
‘Welke zalf helpt bij deze kwaal?’ of ze leert me hoe ik iemand
het beste overeind kan helpen. Zij is pas net begonnen, maar
zelf hoop ik dit werk ook nog jaren te doen. Mijn moeder gaat
door zolang ze kan. Ze heeft net een cursus afgerond om haar
cliënten mee te nemen op een duofiets, dus aan haar
enthousiasme zal het niet liggen.”