Dagboek van ‘Saar’

Huisconcert

Mevrouw S. stond er al bij onze eerste kennismaking op dat ik haar bij haar voornaam noemde: Hanna. Hanna is 90 jaar en woont alleen in haar grote, ouderlijke huis waar maar liefst drie piano’s staan.

Hanna’s overleden man speelde vaak piano. Maar na zijn dood heeft eigenlijk alleen de pianostemmer achter de toetsen gezeten. Toen deze een tijdje terug op een ochtend langs kwam om te stemmen, speelde hij toen hij klaar was nog vijf minuten een muziekstuk. Ik zag Hanna met gesloten ogen intens genieten van de pianoklanken die in dit huis zo vaak geklonken hadden.

Dit bracht me op een idee. Eenmaal thuis belde ik de pianostemmer en vroeg hem of we hem konden inhuren voor een klein koffieconcert bij Hanna thuis. Daar was hij graag toe bereid.

Bij mijn volgende bezoek aan Hanna vertelde ik mijn idee. Hanna moest lachen en zei: ‘Sandra, dat kan ik toch helemaal niet regelen allemaal’. Ik gaf aan dat zij alleen maar na hoefde te denken welke vriendinnen ze wilde uitnodigen en dat ik de rest zou doen.

Terwijl we het erover hadden werd Hanna steeds enthousiaster en wilde ze graag meedenken. De uitnodiging, het programma, de boodschappenlijst, het servies: alles bespraken we samen.

Afgelopen zondag was het zover. Ik had alles geregeld, precies zoals we het hadden afgesproken. Hanna hoefde alleen maar leuk aangekleed naar beneden te komen.

Ze heeft zo intens genoten. Er waren zes enthousiaste vriendinnen, de pianist speelde de sterren uit de hemel en ik zorgde dat alles vlekkeloos verliep. Hanna voelde zich heel trots en gelukkig, want dit hadden we toch maar mooi samen voor elkaar gekregen. Ze was me zo dankbaar!

Sandra G.